Chévere, Bacano, Colombiaaah

De grensovergang van Equador naar Colombia zou een lastige gaan worden volgens onze bronnen. Geen direct busvervoer waar je langs de grensposten voor een stempel wordt geloosd, maar alles op eigen houtje doen en aan beide kanten strenge controles op drugs en wapens. Niks was minder waar. Het was de meest ontspannen grensovertocht tot nu toe en de lokale bevolking bleek al snel zeer behulpzaam. Welkom in Colombia. Het land van de FARC, cocaïne, salsa, Shakira en gastvrijheid.

Ballonnen!

Onderweg naar Popayan werd de bus aangehouden door een van de vele politie controleposten. Alle mannen moesten apart gaan staan en werden gefouilleerd. Deze onnozele toerist werd zeer bewust gespaard en we werden vriendelijk begroet. (Bij een andere willekeurige controle werd ik bij het checken van de bagage uit de bus geroepen om me te verantwoorden over mijn kitesurftas. Een tas van 140x45x25cm. Wat er in hemelsnaam inzat en of ik de tas even open wilde maken. De politie/militairen waren vrij nieuwsgierig, verbaasd en ook een beetje trots over het feit dat we in Colombia op reis waren...). Popayan is een wit koloniaal stadje met veel hippe lui en waar zelfs de paspoppen extra dikke tieten hebben. Jahaa, Colombia is ook het land van de plastische chirurgie! Tijdens een bezoek aan dichtbij gelegen dorp Silvia kwamen we in een heel andere inheemse indianenwereld waar de mannen ook in rokken liepen en de markt een ervaring op zich was.

Het was weer tijd om te gaan kitesurfen en dit keer in Lago Calima, Een gigantisch meer op 1.600 meter hoogte. Het fraaie van het bezoeken van kitesurfspots, is dat je op plekken komt waar de gemiddelde reiziger of toerist niet heengaat. Zo ook in het kleine dorpje Darién waar je dronken oude mannen met cowboyhoeden in de biljarttent met plastic tuinstoeltjes ziet rondhangen. Ieder huis had zijn eigen uitbundige disco kerstverlichting uitgestald. Het leek de kermis wel. Aangekomen bij de wind- en kitesurfschool, bleek het met de wind nog niet erg mee te zitten. Dit is een spot met heel het jaar door wind, maar Colombia had de laatste maanden te kampen met een gigantische hoeveelheid regen nog niet voorgekomen sinds de laatste veertig jaar.

Het busvervoer in Silvia en man met inheemse kledingdracht van die regio

Het land kampt met overspoelde dorpen en landverschuivingen. Ook de thermische wind aan Lago Calima had last van dit verschijnsel. We verbleven gelukkig voor een prikkie in een huisje in de gigantische tuin van een villa samen met nog een kiter en zijn vriendin. Na 2 dagen frustratie werd het wachten beloond en heb ik zelfs nog flink wat airtime gemaakt. Salta!

Varen op Lago Calima tussen de wolken en niet vergeten van het uitzicht te genieten

Voor het weekend gingen we naar Cali, de Salsa-hoofdstad van Zuid-Amerika. We besloten met iemand af te spreken via couchsurfing om ergens wat te drinken en de stad te leren kennen. Zeer positieve en eens een andere manier om mensen te ontmoeten. We hebben veelvuldig contact met lokale mensen, maar als je nieuw aankomt in een stad is het ideaal om met iemand af te kunnen spreken. Vervolgens zijn Antoinet en ik iedere avond op stap geweest en kwamen de roestige salsapasjes nog van pas. Na terug te zijn geweest in Lago Calima voor wat laatste kitesurfcapriolen gingen we door naar Salento. Bekend om de koffie en de hoogste palmbomen ter wereld.  

Zoek het vrouwtje...

Niet alleen de koffie was heerlijk, maar de Nederlandse eigenaar van ons hostel had een typisch Hollandse lekkernij op zijn bureau staan. U raadt het al: Dropjes! Hallelujaa. Frikandellen had hij helaas niet, dus JAN ik hou je aan je afspraak... Voor de kerst gingen we op naar Medellin, de stad van Pablo Escobar en voor velen een witte kerst. Deze prachtige en moderne stad is werkelijk helemaal (een beetje kitscherig) verlicht.



Ze maken er hier echt een spectakel van. Heel apart om in een warm land te zijn met kerstbomen en kertverlichting, maar zonder familie. We gingen gezellig met z'n tweeeën uiteten, maar dat doen we nagenoeg iedere avond dus dat maakte de dag niet bijzonder of speciaal. Eerlijk is eerlijk, op zo'n moment missen we thuis. We hadden inmiddels mensen ontmoet uit Bogotá en met hen en hun vrienden uit Medillin afgesproken om op 2e kerstdag (doen ze hier niet aan...) op stap te gaan. Geweldig met wat voor gastvrijheid en enthousiasme we werden begroet. Ze hebben ons een deel van de stad laten zien, er zijn wel honderd foto's van ons gemaakt en ze namen ons mee naar een typische Colombiaanse danstent, ver weg van het toeristenpad, waar we al drinkend van de lokale drank Aguasdiente een stevig robberdje (Salsa) hebben gedanst. Onvergetelijke avond en ons slaapadres in Bogotá is al geregeld.

Typische straat voor onze favoriete wijk Getsemani in Cartagena

De wegen waren ondanks de hevige regenval van even tevoren gelukkig weer hersteld dus konden we onze reis vervolgen naar Cartagena, een koloniale stad aan de Caribische zee, om daar het nieuwe jaar in te luiden. We herenigden ons met onze trouwe reisgenoot Katy uit Australië.

Oud en nieuw was een supergezellig feest op straat met veel dans, vuurwerk en we hebben het zelfs nog voor elkaar gekregen om gratis binnen te komen bij een zeer exclusief feest aan het strand. We probeerden een lulsmoes op te hangen, werden verkeerd begrepen en aangezien voor DJ's... Dus. Een prachtig begin van ons nieuwe jaar. Cartagena is een heel ander Colombia als bijvoorbeeld Cali of Medellin. De mensen zijn hier oerlui, maar daar is met deze verzengende hitte wel iets voor te zeggen. Het strand is verre van super, maar er is wind en dus kitesurfen.

Heerlijk weer wat meters gemaakt. Uiteindelijk zijn we nog naar een echt paradijselijk wit strandje gegaan, namelijk Playa Blanca. Blauw en warm water waar je slaapt in een hangmat en voor een prikkie kreeft eet op het strand. Een prima afsluiter van onze ervaring in Cartagena.

"Het Zwitserleven gevoel"