Bienvenido en Peru

Na ons emotionele afscheid van Bolivia was nu dan eindelijk Peru aan de beurt. Al reizend hoor je al verschillende verhalen over Peru waaronder ook vele slechte. De mensen zouden niet vriendelijk zijn, alleen maar uit op je geld en supertoeristisch. We gingen uiteraard zelf op onderzoek uit en begonnen in het mooie Arequipa.

Arequipa is een moderne en koloniale stad omgeven door slapende vulkanen en heeft een bruisend stadscentrum met een rijk nachtleven. Echt een verademing om eindelijk weer in zo`n volwaardige stad rond te lopen. Na de lokale delicatessen en de barren te hebben verkend, boekten we een toer om de Colca Cañon te gaan bezoeken. Een driedaagse wandeling door een, op het eerste oog lijkende, vallei waarbij we de eerste nacht sliepen in een bamboe cabana langs een rivier, praktisch naast het thermaalbad dat uitkeek op de bergwand. Niet schjlecht.

De wandeling door het overwegend droge gebied van de dag erop eindigde aan de voet van de cañon in een ware groene oase met een prachtig zwembad onderaan de geelkleurige cañon.. Een 3 urige klim tegen de cañonwand wachtte ons de volgende morgen (5:00am), maar ook deze dag eindigde weer bij thermaalbaden van 38 graden waarna we over een prachtig altiplano landschap (hoogste punt 4.900m) werden teruggereden. Je kan je wel voorstellen dat dit voelde als een soort kleine vakantie. Heerlijk.

De komende dagen konden we vanwege politieke onrust en blokkades niet door naar Cusco. Arequipa is niet de slechtse plek op aarde om vast te zitten en dit gaf ons nog de gelegenheid om bijvoorbeeld de lokale lekkernij uit te proberen. Gevulde rocoto en jawel gefrituurde cavia. Prachtig geserveerd met alles erop en eraan inclusief kop, tanden, nagels etcetera. Zo schattig. Niet veel vlees maar best smakelijk. (Stuur uw klacht naar: Red-de-Cavia, Postbus 335, 5238CV te Knaagstad t.n.v. AMJ van Beulen)

Naast de lokale lekkernij hebben ze in Peru duizenden soorten aardappelen.

Aangekomen in Cusco, de hoofdstad van de Inca`s, bleken we in een ander Peru te zijn beland. Het toerisme staat hier kennelijk niet meer in de kinderschoenen. Het is een prachtige stad, maar dat is tussen alle straatverkopers, proppers, camera`s, amerikanen en japanners af en toe moeilijk te zien. Dat was wel even wennen na het in verhouding ongerepte Bolivia.

Cusco was vroeger het centrum van het zeer boeiende en immense Inca rijk met Machu Pichu (1 vd 7 wereldwonderen) en de Heilige Vallei als grote trekpleisters. Machu Pichu is een absolute must-see in Zuid-Amerika. Een oude stad met verschillende tempels en omdat de spanjaarden deze plek nooit hebben ontdekt, is deze nog grotendeels in tact. Hoewel we niet zoals vele malloten om 4:00am al in de rij stonden voor de eerste bus, waren we toch redelijk vroeg in het park en beklommen we, in tegenstelling tot honderden andere toeristen, de minder populaire berg om vanuit daar Machu Pichu uit de wolken te zien opklaren. Na dik 1,5 uur te hebben geklommen, bleken we de eerste op de top, maar zagen we het gehele complex nog gehuld in een grote witte mist. De vraag is dan altijd of het die dag überhaupt opklaart. De zon brak door en daar was Machu Pichu.

Ver weg aan de overkant zagen we de andere bergtop vanwaar honderden mensen hetzelfde plaatje aanschouwden (maar dan van de andere kant). Geven wij toch de voorkeur aan iets langer lopen, maar dan met minder mensen op de top. Het later op de dag lopen door de ruïnes is een geweld van toergroepen met gids, maar absoluut een prachtige plek. De komende dagen hebben we nog een aantal Inca plekken van de Heilige Vallei (Valle Sagrado) bezocht waar we bij Pisac nagenoeg de enige waren. Een opluchting kan ik je vertellen. We namen een gids en ik moet zeggen dat zo`n bonk met stenen dan toch echt tot leven komt. Het is vaak de legende en het verhaal eromheen wat een plek speciaal maakt.

Typisch Peru

Verkiezingen...

Door met de bus naar Lima, de hoofdstad van Peru, waar we werkelijk geen goed woord over hadden gehoord. Daar aangekomen begrepen we werkelijk niet waarom? Lima is wederom een moderne stad met McDonalds, Burger King, KFC, heerlijke visrestaurants en bovendien gelegen aan de Pacifische Oceaan. Na 7 maanden hebben we eindelijk weer de zoute zeelucht geroken en voor het eerst in ons leven met onze blote handen (en onbedoeld ook broek, schoenen, sokken en voeten...) de "Pacific" aangeraakt.

"Wat boeit dat?", hoor ik je denken... Mja, is iets tussen mij en Annie denk ik. Verders is de stad nagenoeg altijd gehuld in een mistige wolk, maar regent het er nooit. Bizar. Gewoon lekker even van het stadse leven genoten.



Hé Joran, waar bende nou?



Hoewel een stuk meer ontwikkeld en veel toeristischer bevalt Peru ons uitstekend. De mensen zijn vriendelijk, het eten is lekker en de natuur is prachtig. Echt weer zo`n land om veel te lang in te blijven hangen. We reizen nu echter flink door en zitten nu al weer met ons hoofd in de wolken, te weten Huaraz (3.100m) omgeven door besneeuwde bergtoppen boven de 6.000 meter. Nu één van de laatste lange trekkings in het vooruitzicht.