woensdag 22 september 2010

Adios Bolivia

Als ware V.I.P.`s verlieten we Rurrenabaque, onze jungle ervaring, in een jet voor slechts 19 personen. Flying doctors away. Op naar het hoge (3.660m) en koude La Paz, de hoogste hoofdstad ter wereld.

La Paz is een stad gelegen in een dal met een hoogte verschil van 1.000 meter en het meest indrukwekkende is het fantastische uitzicht op het dal met de Cordillera Real op de achtergrond, bergpieken van rond de 6.000 meter.

Omdat ons visum al ruim over de datum was, hebben we ons niet vollledig kunnen vastbijten in de stad, maar hebben we in ieder geval Tiwanaku bezocht, de belangrijkste pre-inca vindplaats van Bolivia. We waren eerlijk gezegd niet heel erg onder de indruk. Het is een archeologische locatie waarvan het erg moeilijk is om je voor te stellen hoe het eruit heeft gezien. Voor archeologen ongetwijfeld onwijs boeiend.

Op naar het nabije dorpje Copacobana, gelegen aan een van de hoogst bevaarbare meren ter wereld, Titicaca. Een mega toeristisch stadje, waarvan het welbekende strand in Rio de naam heeft te danken, "Her name was Lola..." Met de boot gegaan naar Isla del Sol waar we een kamer hadden met 320 graden uitzicht op het gigantische blauwe meer. ´s-Ochtends bij zonsopkomst hoefden we ons hoofd maar van het kussen op te lichten om het spectacel te aanschouwen. En dat voor slechts 11 euri per nacht. Verder is Isla del Sol een relaxt eiland om over te wandelen met een komen en gaan van toeristen en prachtige uitzichten op het meer Titicaca.

Dit is lekker wakker worden kunnen wij je verzekeren

Geen commentaar...
 
Ons verblijf in bolivia zat er al bijna op en met een overschrijding van 10 dagen op ons visum naderde we het grenskantoor om het land te verlaten. Een fikse boete zouden we zeker tegemoet gaan zien. Daar aangekomen bij de streng ogende in legergroen geklede en gewapende grensbeambte bleek het een gezellige boel. Deze grenspost nam zichzelf (in tegenstelling tot vele anderen) niet al te serieus en vooral toen we zeiden dat we het hier zo leuk vonden dat we het land maar niet konden verlaten, hadden we de lach aan onze zijde. De boete was helaas een feit, 200 BOL per persoon (€22), Evo zal er blij mee zijn. Maar we kregen het zelfs nog voor elkaar om met de boete in onze hand met de grensbeambte op de foto te gaan. Zie hier het resultaat. Zo typisch Bolivia weer. We hebben er echt ontzettend van genoten, alle 100 dagen. ¡Hasta la Vista Bolivia!



(We kijken altijd erg uit naar de reacties op onze blog, laat die vakantieverhalen of smeuïge zomerroddels maar komen... )

Geen opmerkingen:

Een reactie posten