On the road again: Mendoza, San Juan, La Zonda

Wijn, wind, woestijn en de volle maan. Slechts een paar ingrediënten die de afgelopen twee weken zo bijzonder hebben gemaakt. Puur genieten was het. De omgeving van Mendoza en de Provincie San Juan (Sint Jan) waren decor voor dit mooie avontuur.

Mendoza is een knusse stad met mooie plaza´s, een groot park en omgeven door uitmuntende wijngaarden. Minimaal 80% van de Argentijnse wijn is afkomstig uit deze streek. Je kunt dus al wel raden wat hier attractie numéro uno is. Precies. Wijnproeven, door middel van een toer langs deze wijngaarden op de fiets welteverstaan. Aangekomen bij het oppikpunt van de fietsen werd ons (Ro, Annie en Oli) verteld dat we een bepaald schema moesten volgen, dit in verband met reserveringen. Uhu... We trokken ons plan en hebben op eigen gelegenheid na de derde (hik) proeverij nog een afspraak gemaakt bij één van de beste in de omgeving.

Hier hebben we vervolgens nog een fles wijn besteld en deze rustig in de tuin opgetutterd. Toen we tegen het donker eindelijk terug fietsten, werden we als een stel schoolkinderen door de organisatoren met de auto gezocht, die ons waanden snel terug te keren. Net als vroeger...



Verder hebben we in Mendoza nog ´heerlijke´ hotsprings bezocht, een groot complex met verschillende baden en toestanden. Daar aangekomen was dit (normaal heerlijk ontspannen oord) voor meer dan de helft gesloten, kwam er net een bus schoolkinderen binnen en werden we omringd door metselende en timmerende bouwvakkers. Voldeed dus niet geheel aan het verwachtingspatroon. Wel gelachen.

Onze Ierse metgezel genaamd Oli(ver) besloot zich aan te sluiten bij ons plan om de zeer onderschatte provincie San Juan te gaan ontdekken. San Juan is een woestijnachtige omgeving, bekend door een aantal nationale parken, de Zonda-wind en sterrenobservatoria. Aangekomen in de hoofdstad (San Juan) bleek het huren van een auto veruit de beste optie om deze veelzijdige woestijn te gaan ontdekken. Roadtrip deel 2 was geboren.

De eerste stop was de ´Difunta Correa.´ Deze bizarre plek is een bedevaartsoord ter ere van een vrouw, die tijdens een oorlog haar man achterna ging in de woestijn en daar overleed aan uitdroging. Toen men haar vond, lag haar baby nog levend aan haar borst. Een deel van de Argentijnen neemt deze legende heel serieus, vooral vrachtwagenchaufeurs vereren haar. De Difunta Correa hangt vol met nummer platen, kleine huisjes, vage offers waaronder ontelbaar veel flesjes water. Echt té bizar. Rondom de plek is een compleet dorp ontstaan met zelfs een school en politiebureau.

Volgende stop was San Agustin de Valle Fertil, een klein dorpje dat dient als uitvalsbasis voor verschillende nationaal parken waaronder El Chiflon en Valle de la Luna (Ischugualisto). Eén van de mooiste plekken die we ooit zouden gaan zien. Dag twee begon met het bezoek aan El Chiflon, een kleiner en onbekend park dat pas een paar jaar open is.

Onze gids was een (enkel spaans sprekende) oudere man genaamd Paco, die ons meenam tussen de hoge kliffen en ons medicinale planten, cactussen en erfenissen van de indianen liet zien. Het feit dat we de enige bezoekers op dat moment waren, maakte het extra bijzonder.

We reden door naar het zeer bekende park Valle de la Luna. Een beschermd gebied dat bestaat uit woestijn, kliffen en maanachtige landschappen. Ik zeg het niet snel, maar FENOMENAAL. Je rijdt onder begeleiding van een gids met je eigen (gehuurde) auto door dit Star Wars landschap en stopt op de aangewezen plaatsen.







In deze regio worden nog met regelmaat overblijfselen van dinosaurussen gevonden uit de Tirassic periode. De Zonda-wind en erosie zorgen voor de uitzonderlijke vormen in het park. Als dit nog niet mooi genoeg was, hebben we tot na zonsondergang gewacht om nog een toer door het park bij volle maan te doen. Letterlijk ´walking on the moon.´ Onze roadtrip was nu al een succes.





Onderweg naar het dorp Rodeo leek het net of we weer door een nationaal park reden. De woestijnachtige omgeving was dusdanig indrukwekkend, dat we de auto met regelmaat stil hebben gezet om te genieten van het uitzicht.

Op zo´n dag kom je slechts enkele auto´s tegen. Zonder eigen vervoer ben je nergens in deze provincie (groter dan heel Nederland). Rodeo ligt aan het stuwmeer ´Cuesta del Viento´, één van de beste winsurflocaties ter wereld waar je uiteraard ook zeer goed (je raadt het al) kunt Kitesurfen.

Aangekomen in Hostel Lamaral raakte ik in gesprek met eigenaar en kitesurfleraar Marcos en een Sloveens stel (ook beide kitesurfleraren) over de windcondities. Aangezien ik geen eigen kiteset bij had, was ik aangewezen op het huren van spullen of het nemen van een les. Toen ik zei dat ik slechts 14 dagen kite-ervaring had, werd het even stil en verondersteld dat het een ´interessante´ dag voor me ging worden. O-KAY? De Zonda-wind zorgt dagelijks voor een windkracht van 30 tot 40 knopen!

Voor de niet-kiters onder ons, da´s heul veul! Vooral de reactie van deze ervaren instructeurs maakte me enigszins nerveus. Voor de wel-kiters onder ons:  Ze kiten hier normaal gesproken met een 7 of 5m2 en dan nog overpowered...¿ Ik wilde deze kans (varen op de Zonda) absoluut niet laten gllippen dus de dood of de gladiolen dan maar. Vanwege het laagseizoen was er niemand anders aan het water behalve ik en de drie leraren. Een veilig gezelschap dus. De wind was gelukkig ´mild´ en heb met 25 knopen een Waroo 7 gevaren. Wat heerlijk om weer te kiten in deze prachtige omgeving. Al kitend verdween de zon achter de bergen. Einde van deze gave sessie.


De stoffige en hobbelige gravelwegen (thank god it´s a rental) leidden ons vervolgens naar het dorp Barreal. Daar aangekomen zagen we nog de finale van een Gaucho (Argentijnse cowboy) toernooi. Dezelfde avond waagden we ons over een onverharde weg in het donker naar het observatorium. Dit sterrenuitkijkpunt voorzien van telescopen was helaas gesloten vanwege de dikke bewolking. Een Argentijn nam ons in plaats daarvan mee naar Pampa El Leoncito. Dit is een groot opgedroogd meer waar men bij de juste windomstandigheden doet aan Landzeilen. Nu dus in het donker rondjes gassen met de gehuurde Chevrolet Corsa. (idem Opel Corsa). Ook mooi.

Volgende dag dezelfde plek bij daglicht bezocht om onze Corsa te onderwerpen aan het maken van donuts. Gas Erop! ´s-Avonds poging twee gewaagd naar het observatorium en dit keer met succes. Sterren, Mars, de Melkweg en zelfs de ringen om Saturnus hebben we gezien door de telescopen. Moet je gewoon een keer gedaan hebben.

Ik realiseer me dat ik nogal al wat superlatieven gebruik deze keer, maar tijdens de laatste dag hadden we na een korte hike uitzicht over de High Andes. Bergtoppen tot bijna 7.000 meter waarvan de hoogste en bekendste de Aconcagua. Overbodig om te zeggen dat ook de terugweg richting San Juan weer adembenemend mooi was. Het wordt bijna eentonig, desalniettemin wel waar.

We zien de smeuïge verhalen van Koninginnedag en Bevrijdingsfestival graag verschijnen...