In de auto ratelde de man vrolijk door... Aangekomen had hij geen woord gelogen en we verbleven in een soort van eigen huisje. Na de scheten door het plafond wel weer even een verademing. De stad Bariloche zelf is niet bijster bijzonder, de omgeving daarentegen des te meer. Met de zwitserse bouwstijl, gigantische meren en bergen. Na twee dagen besloten we om een auto te huren om de Siete Lagos (7 meren) omgeving te gaan bewonderen. Dit kan uiteraard ook in touringcar haastend van plek naar plek, maar deze optie leek ons stukken beter.
Ook hier ongekend populair...
Rijden door Argentinië is net een film. Het voelde zeer vertrouwd en zelfs weer een beetje als thuis om na 2,5 maand weer met zijn tweetjes in een auto te zitten. Hele stukken van Europa hebben we doorkruisd, nu dus Zuid-Amerika. Argeninië is een prachtig land om met de camper te bereizen, dus heren campereigenaars... We reden het overgrote deel stapvoets over onverharde gravelwegen waar je met je eigen auto echt niet wilt rijden. De 7 meren zijn prachtig ongerept, machtig, blauw. Ken je het gevoel dat je een foto maakt van iets, maar dat het totaal niet overkomt? Nou, dat hebben wij in Patagonië aan de lopende band. Desalniettemin, de plaatjes zijn de moeite waard.
(We konden echt niet kiezen, dus bij deze een slideshow)
De volgende dag waren we ruim te laat en over de afgekochte 400 kilometers heen, dus besloten we een dag extra te nemen. Aangekomen bij het volgende nationaal park, bleek het iets anders als verwacht. We moesten entree betalen en er was zelfs een reisschema wanneer je de berg op en af mocht. Dit in verband met de zeer slechte en smalle wegen. Na het bezoeken van de waterval mochten we naar beneden om vervolgens in het donker over de smalle gravelweg de berg op te rijden. Daarboven zou een voordelig hosteria zijn waar we konden verblijven. Desnoods zouden we in de auto slapen, als we de top en de zwarte gletsjer maar konden zien. In het pikdonker boven aangekomen bij de hosteria konden we echt voor een prikkie (althans dat dachten we) blijven slapen, inclusief ontbijt en diner. Bijna te goed om waar te zijn... Slechts 140 pesos.. Zou de prijs dan per persoon zijn?
Goed. Heerlijk gegeten en de volgende ochtend voor zonsopkomst opgestaan, in de regen omhoog gereden om de berg gehuld in een dikke mistige wolk te zien. Hmmm... Geen succes dit keer. We moesten zelfs terug haasten, omdat we anders (vanwege het schema) niet meer over de weg naar beneden mochten. Nog snel even bij het uitkijkpunt van de zwarte gletsjer gaan kijken. We waren echt net een stelletje Japanners, maar absoluut de moeite waard. Heel duister en freaky, vooral zo in de ochtendschemer. Unieke ervaring.
Terug bij het hosteria nog snel ontbeten waarna we wilden afrekenen bij de receptie. Dat is dan 440 pesos. ¿Huh? We hadden de avond ervoor de prijs dus verkeerd verstaan. Verbauereerd als we daar stonden, hebben we er nog een mooi prijsje van kunnen maken. Het was ook te mooi om waar te zijn. Wel heerlijk geslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten